You are leaving our website and will be forwarded to the international website for the Utrecht Region. Via this website, our Team International helps foreign businesses expand to Utrecht Region. By following this link you will be forwarded to this external website: https://invest.utrechtregion.com
Go to invest.utrechtregion.com‘Kan iedereen mij horen?’ Het moet zo ongeveer de meest uitgesproken zin van de afgelopen weken zijn. Ook tijdens de online hackathon van Dutch Hacking Health die vanwege het coronavirus fysiek niet door kon gaan, klonk deze zin door de digitale ether. Fysiek mocht er dan geen hackathon zijn, maar online verzamelden zich ruim 500 deelnemers om corona te ‘hacken’.
Normaal gesproken vinden de Dutch Hacking Health Hackathons plaats in verschillende steden, met later in het jaar een landelijke finale. Door het virus zijn deze evenementen verschoven naar later dit jaar. “Maar niets doen was geen optie”, zegt Concha van Rijssel van Dutch Hacking Health via een digitale verbinding tegen de deelnemers. “Juist nu zijn er initiatieven nodig om deze crisis aan te pakken. Dit is waar Dutch Hacking Health over gaat.”
Tijdens de hackathons van Dutch Hacking Health werken designers, zorgprofessionals, ontwikkelaars, patiënten en ondernemers samen om oplossingen te vinden voor de zorg. Het doel is om deze oplossingen verder door te ontwikkelen en te implementeren in de zorg. Telefonisch legt Mark Slager van de organisatie van de online hackathon uit dat dit ook deze editie niet anders is. “Het gaat erom dat multidisciplinaire teams samenwerken om te leren van elkaars expertise. Het enige verschil is dat we nu niet een heel weekend samenzijn, maar alles online doen. Toen we besloten om problemen rond het coronavirus aan te pakken, liep het meteen storm. Het is heel erg tof om te zien dat zoveel mensen bij willen dragen.”
Mark Slager
Volgens Slager was de digitale werkomgeving waar de deelnemers ideeën kunnen droppen, bestanden delen en andere tools kunnen gebruiken, nog niet eens af of deelnemers wilden al aan de slag. “Op het online prikbord stonden al meteen allerlei plannen ingediend door studenten, zorgverleners en bedrijven. Initiatieven om oud-zorgmedewerkers aan ziekenhuizen te verbinden, mensen die mondkapjes willen maken. Noem maar op. Dit online prikbord zorgt ervoor dat deelnemers bij een idee kunnen aanhaken. Het is natuurlijk zonde als deelnemers opnieuw het wiel gaan uitvinden of dingen dubbel gaan doen.”
Slager heeft zelf al verschillende ideeën voorbij zien komen waarvan hij denkt dat ze nodig zijn in de strijd tegen het virus. “Heel basale dingen als één centraal informatieplatform voor zorgverleners. Nu zie je dat veel informatie overal verspreid staat en ik denk dat het voor zorgverleners belangrijk is dat ze een centraal punt hebben waar informatie vandaan komt. Ook zie ik veel potentie in ideeën die gebruik willen maken van data; of om het verloop van de ziekte te voorspellen of om de GGD te ondersteunen bij contactonderzoeken. Maar ook sociale innovatie gaat een rol spelen. Denk bijvoorbeeld aan hamsteren, dat zorgt voor veel problemen terwijl het eigenlijk niet nodig is. Daar werkt ook een team aan.”
Omdat het de eerste keer is dat de hackathon online gehouden wordt, is het voor de organisatie nog even wennen. “Er zijn ook deelnemers die digitaal niet zo handig zijn als de rest, voor hen hebben we extra begeleiding en handleidingen zodat ook zij goed uit de voeten kunnen met de tools. Ieder team krijgt een coach en op de online werkomgeving kunnen ze hun vragen ook aan andere teams of deelnemende bedrijven stellen. Ondanks dat we niet fysiek bij elkaar zitten, proberen we het contact en onderling netwerken te stimuleren. Online heeft stiekem ook wel z’n voordelen, want het neemt bepaalde drempels weg. Er zijn minder verschillen tussen mensen. Iemand die ergens minder verstand van heeft, gaat online misschien makkelijker in gesprek met een expert dan in het echt.”
De jury bestaat uit Erik Gerritsen, Secretaris-Generaal van het ministerie van Volksgezondheid en Sport, Carola Verschoor, oprichtster en Chief Creative van Transformational Studio en Ramses de Groot van Economic Board Utrecht. De Groot is domeinmanager Human Capital Agenda en houdt zich bezig met de aansluiting tussen het onderwijs en de arbeidsmark. Ook De Groot keek met bewondering naar de digitale kick-off op vrijdagochtend. “Het is indrukwekkend om te zien dat zoveel mensen zo enthousiast zijn om verschillende thema’s op te pakken en samenwerken met anderen uit verschillende sectoren, beroepen of expertises.
Ramses de Groot
Volgens De Groot zijn evenementen als hackathons een mooi instrument om samen tot oplossingen te komen in een veranderende abeidsmarkt. “Het traditionele arbeidsmodel, waarbij je wordt opgeleid tot één beroep, verdwijnt. Functies vervagen en zijn fluïder. Dit betekent dat mensen andere competenties en vaardigheden nodig hebben. Dit geldt voor studenten, maar ook voor werknemers die bijvoorbeeld in een omscholingstraject zitten. Daarom vinden we het belangrijk dat verschillende soorten mensen samenwerken aan één doel. Dat doen we ook bij de Utrecht Challenge Alliantie waar interdisciplinaire teams samenwerken aan maatschappelijke thema’s voor de regio Utrecht. Deze manier van werken leidt tot innovatieve versnelling en het ontstaan van start-ups.”
De Groot vindt het belangrijk dat hij als jurylid niet alleen kijkt naar technische oplossingen, maar ook kijkt naar de menselijke aanpak. “Er is nu – logisch – vooral veel aandacht voor het tegengaan van het virus, of het bestrijden ervan. Maar het coronavirus heeft ook maatschappelijk en sociaal gezien een enorme impact. Hoe ga je nu bijvoorbeeld om met de belevingswereld van mensen in lockdown? Ook kijken we naar oplossingen voor de lange termijn, hoe kan het RIVM bij een volgende uitbraak sneller in kaart brengen hoe een ziekte zich verspreidt bijvoorbeeld?”
Ruim een uur voordat Mark Rutte Nederland toesprak om te vertellen dat de maatregelen rond het coronavirus nog zeker tot 28 april zullen gelden, kwamen ruim 100 mensen samen op Zoom. Van App-ontwikkelaars tot studenten, verpleegkundigen en andere zorgprofessionals. Allemaal zitten ze in spanning te wachten op de uitslag van de eerste online hackathon van Dutch Hacking Health. Van vrijdagochtend tot dinsdagmiddag kwamen de ‘hackers’ digitaal bij elkaar om aan hun ‘Hack Corona’ ideeën te werken.
Net zoals bij iedere hackathon begonnen de deelnemers dag met een gezamenlijke kop koffie, niet fysiek bij elkaar. Maar in een apart Zoom-kanaal. Om te vertellen hoe het met de voortgang staat, hulp te vragen bij bepaalde onderwerpen of gewoon een sterk verhaal te delen. Na de koffie gaan teams in hun eigen ‘online werkplaats’ verder. Als ze hulp nodig hebben, kunnen ze bij verschillende experts terecht die hun ‘diensten’ aanbieden in de ‘algemene ruimte’ van de hackathon. Hier droppen coaches tips over (online) samenwerken, helpen deelnemers elkaar op weg en verschijnen links naar masterclasses (die ook weer via een Zoom-kanaal gegeven worden). Eigenlijk alles wat je tijdens een echte hackathon ook tegenkomt, maar dan online.
In sommige teams merken ze geen verschil met de echte wereld, maar anderen hebben er weer meer moeite mee. Muriël van Oers is student aan de TU Delft en werkt bij slaap start-up Somnox en legt uit dat het in het begin lastig is om erachter te komen wie waar goed in is. “Normaal tast je dat in het begin een beetje af, maar dat gaat online niet. Het is super lastig om dat aan te voelen. Nu duik je er meteen in en ga je gaat aan de slag. In het begin is dat wennen. Maar dat went heel snel, je moet wel.”
Muriël van Oers
Want het heeft ook voordelen, zo’n online hackathon: “Je kunt nu een kwartier van te voren een afspraak maken om eventjes iets te overleggen. Dat gaat veel sneller. Maar ik denk wel dat fysiek bij elkaar komen beter werkt, zeker als je vier dagen lang met elkaar aan een project werkt”, legt Van Oers telefonisch uit.
Dat bij elkaar komen zat er niet in en met haar team van zes tot acht man werkte ze zo’n zes uur per dag aan hun project ‘Samen op Afstand’. “Niet iedereen is even actief, in het begin hebben anderen weer wat meer gedaan. Daarom zeg ik een team van zes tot acht. We zouden er zo’n vier uur per dag in steken, maar dat werden er al snel zes”, vertelt Van Oers enthousiast.
Van Oers won samen met haar team in de categorie Best Human Centered Design. Het online printbare boekje dat het team bedacht, raakt Van Oers persoonlijk. “De afgelopen weken lag mijn opa op de IC en is vorige week overleden. Ik heb nog alles tegen hem kunnen zeggen, maar sommige familieleden niet. Dat is pijnlijk. Wij willen met dit boekje, dat je als PDF kunt invullen online, maar ook kunt printen, mensen een mooi levenseinde bieden.”
In het boekje moeten onder andere praktische tips staan die het leven voor personen op afgesloten afdelingen en hun naasten wat draaglijker maken. “Het klinkt heel stom, maar door de stress vergaten we bij mijn opa dat we ook konden videobellen. Dat soort simpele tips bieden dan uitkomst. Maar het moet ook een soort dagboek zijn, waarin een patiënt foto’s, herinneringen of andere dingen kan delen met familie op afstand. Alles wat als emotionele support kan dienen in zo’n moeilijke tijd. We willen hiermee proberen om patiënten helpen zodat ze niet het idee hebben dat ze alleen moeten sterven.”
Een andere finalist is Christine Changoer, zij bedacht samen met haar team vertalingswebsite waar de laatste informatie rond corona wordt vertaald in verschillende talen. Het team schakelt hiervoor verschillende organisaties als ambassadeurs in. Changoer werkt normaal gesproken als consultant in de financiële of industriële sector. “Ik vind het belangrijk om me ook in andere onderwerpen te verdiepen. De sectoren waar ik normaal voor werk zijn over het algemeen vrij hard. Zorgopdrachten doe ik eigenlijk te weinig.”
Changoer heeft Surinaams-Hindoestaanse roots. Haar overgrootouders kwamen uit India en zelf werd ze geboren in Suriname. Als jong meisje woonde ze in een asielzoekerscentrum in Friesland. “Ik moet er niet aan denken dat mijn oma – die analfabeet was – dit zou moeten meemaken. Ze zou er veel te weinig van begrijpen. Dit onderwerp gaat me aan het hart, dus ik moest er wel iets mee doen. Ook nu zijn er nog steeds mensen die de Nederlandse taal niet spreken. Die mensen willen wij helpen.”
Het is voor Changoer de eerste keer dat ze meedoet aan een hackathon en ze is verbaasd over de energie: “Het is belangrijk dat we deze coronacrisis niet alleen door een zorgbril bekijken, dit is echt een maatschappelijk probleem. Dat vind ik het mooie hier aan, iedereen wil meedenken. Hulp komt echt van de mensen en we moeten het samen doen. Ik ben maandag pas aangehaakt en vind het echt ontzettend gaaf om te zien dat ik met mensen die ik helemaal niet ken – ik weet niet eens hoe ze eruit zien – in zo’n korte tijd iets kan neerzetten.”
“Het heeft m’n ogen geopend. Nu zie je hoe snel we dingen voor elkaar kunnen krijgen met z’n allen. We beoordelen elkaar niet op ego. Het maakt niet uit wat iemand heeft gepresteerd, wat iemand verdient of bij welk bedrijf hij werkt. Het gaat om verbinden op de menselijke manier, teamwork. Er ontstaan ontzettend mooie dingen wanneer we bezig zijn voor elkaar. Ik hoop dat we dat kunnen vasthouden na de crisis.”
Changoer en haar team werden uit de vijf finalisten niet gekozen als winnaar. Naast Best Human Centered Design koos de jury ook uit Best Data Driven, die werd gewonnen door Wavey Bubble. Het team van CO-nect ging aan de haal met Best Innovation. Ook was er een publieksprijs voor Lekker in je velletje. De drie winnende teams doen mee aan de landelijke finale aan het einde van dit jaar. Teams die hun idee verder willen ontwikkelen kunnen hiervoor terecht bij de organisatie.
Dit artikel is verschenen op Innovation Origins, geschreven door Milan Lenters. Innovation Origins is een onafhankelijk nieuwsplatform.
Lees hier het eerste deel van het artikel en hier het tweede gedeelte.
